عمومی

حمل و نقل دریایی بخش اساسی تجارت جهانی است. بسیاری از صنایع با آن مرتبط هستند. حمل و نقل برای حمل و نقل مواد غذایی، داروها، تجهیزات فنی و بسیاری موارد دیگر استفاده می شود. برای رشد و توسعه پایدار، مکانیسم های مقرون به صرفه حمل و نقل به ویژه در کشورهای در حال توسعه دنبال می شود.
هیچ کشوری در جهان وجود ندارد که به اندازه کافی بدون حمل و نقل دریایی زندگی کند. از آنجایی که تجارت و بازرگانی کاملاً به کشتیرانی دریایی بستگی دارد، بنابراین به یک جزء اساسی برای پیشبرد اقتصاد جهان تبدیل می شود. محصولات استفاده روزانه ما از طریق دریا به عنوان مواد اولیه یا محصولات نهایی حمل می شود.

کشتیرانی دریایی قلب تجارت و اقتصاد جهانی است. دنیای صنعتی اهمیت کشتیرانی را افزایش داده است. با رسیدن محصولات نهایی به تمام نقاط جهان، استاندارد زندگی افزایش یافته است. با توجه به پیشرفت صنعت کشتیرانی امکان پذیر است. معیشت بسیاری از مردم به این صنعت بستگی دارد.
حمل و نقل دریایی یک راه مقرون به صرفه برای حمل و نقل در تجارت بین المللی است. حمل و نقل دریایی مزایای زیادی دارد. مهمترین مزیت این است که ظرفیت عظیمی از کشتی ها برای حمل و نقل وجود دارد. مواد زیادی وجود دارد که می توان در یک زمان حمل کرد. قیمت مسیر حمل و نقل در مقایسه با سایر روش های حمل و نقل پایین است. دریا نیازی به سرمایه گذاری کلان در زمینه زیرساخت ندارد. هیچ کشوری وجود ندارد مگر کشورهایی که موقعیت جغرافیایی آنها در خطر است و از کشتیرانی دریایی برای تجارت با جهان استفاده نمی کنند.
استفاده اقتصادی از انرژی توسط کشتی ها باعث می شود کشتیرانی دریایی گزینه بهتری نسبت به سایر روش های حمل و نقل مواد باشد. یکی از بزرگترین دلایل انتخاب کشتیرانی دریایی جنبه های اقتصادی آن است. دلایل اقتصادی آن را به گزینه ای مناسب برای تجارت و بازرگانی تبدیل می کند.
نگرانی اصلی در مورد هجوم دزدی دریایی و تروریسم جهانی، امنیت است. حمل و نقل دریایی از چین به ایران طی سال‌ها گزارش‌ها شاهد بوده‌ایم که حمل‌ونقل دریایی نسبت به سایر وسایل حمل‌ونقل از نظر تجارت امن‌تر است. بنابراین، این وسیله مورد علاقه جهان است زیرا وسیله ای امن برای حمل و نقل کالا است.
یکی از بزرگترین مزایای کشتیرانی این است که دوستدار محیط زیست است. صنعت کشتیرانی بر توسعه موتورهای سوخت کارآمد کشتی ها متمرکز است که منجر به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای می شود. وقتی کشتی مسافت بیشتری را با همان مقدار سوخت طی می کند، انتشار دی اکسید کربن کاهش می یابد. بنابراین، کشتیرانی دریایی نسبت به سایر وسایل حمل و نقل نسبت به محیط زیست آسیب کمتری دارد.
در نهایت نمی توان از مزیت استراتژیک کشتیرانی دریایی برای هیچ کشوری در روابط بین الملل چشم پوشی کرد. در کشتیرانی دریایی به دلیل دامنه گسترده آن، سهامداران زیادی درگیر هستند. کشورهای مرتبط با مسیرهای تجاری دریایی همواره از مزیت استراتژیک در روابط بین الملل برخوردار می شوند. همه کشورها دارای منافع اقتصادی مرتبط با تجارت دریایی هستند. این دلایل باعث می شود که کشتیرانی دریایی در روابط دیپلماتیک با سایر کشورها اهمیت پیدا کند.

حمل و نقل دریایی برای هر کشوری از طرق مختلف بسیار مهم است. اگر دولت روی آن تمرکز کند، منافع زیادی برای کشور به همراه خواهد داشت. بر اقتصاد کلی یک کشور تأثیر می گذارد. از آنجایی که بسیاری از صنایع به طور مستقیم یا غیرمستقیم با حمل و نقل دریایی در ارتباط هستند، پیشرفت یک کشور به آن بستگی دارد. کشورهای زیادی وجود دارند که از موقعیت مکانی خود استفاده می کنند و از کشتیرانی دریایی سود زیادی می برند. مزیت اقتصادی مصر با وجود کانال سوئز به عنوان یک مسیر تجاری دریایی یک نمونه کلاسیک است. کشتیرانی دریایی به عنوان یکی از قدیمی ترین راه های حمل و نقل، اهمیت خود را در عرصه تجارت جهانی افزایش می دهد.

ارتقای صادرات به کاهش بیکاری کمک می کند، به ویژه زمانی که آژانس های ترویج صادرات تلاش های خود را برای ترویج بر بخش هایی متمرکز می کنند که یک کشور دارای مزیت نسبی است. هنگامی که آنها بر بخش هایی با اصطکاک بالا در بازار کار تمرکز می کنند، بیکاری افزایش می یابد.

آیا آژانس های ترویج صادرات کار می کنند؟

اکثر تجزیه و تحلیل های انجام شده در دهه های 1980 و 1990 در مورد اثربخشی آژانس های ترویج صادرات (EPAs) به این نتیجه رسیدند که آنها ناکارآمد بودند. دلایل ذکر شده عدم آگاهی بخش خصوصی از خدمات ارائه شده توسط EPA، عدم مشتری مداری، بودجه ناکافی و یک سوگیری قوی ضد تجارت در رژیم های تجاری اکثر کشورها است. آژانس ها از آن زمان اصلاح شده اند و بیشتر به نیازهای بخش خصوصی پاسخ می دهند، در حالی که رژیم های تجاری بازتر شده اند. در واقع، ارزیابی های اخیر از عملکرد EPA نشان می دهد که آنها تأثیر مثبت قوی بر رشد صادرات دارند. محققان بانک جهانی دریافتند که به طور متوسط ??یک درصد افزایش در بودجه های تشویق صادرات با افزایش 0.04 درصدی در صادرات همراه است.

آیا ترویج صادرات هدف نهایی است؟

رشد صادرات می تواند یک هدف معتبر برای سیاست گذاران باشد، اما به ندرت هدف نهایی سیاست اقتصادی است. به هر حال، رشد صادرات اگر با کاهش فعالیت اقتصادی یا افزایش سطح بیکاری همراه باشد چندان مفید نیست. EPA ها باید اطمینان حاصل کنند که با ترویج صادرات به اهداف سیاستی دیگر لطمه نمی زند. یک مطالعه اخیر از دانشگاه ژنو بررسی کرد که آیا ارتقای صادرات به رشد سرانه تولید ناخالص داخلی کمک می کند یا مانع آن می شود. این نشان داد که افزایش بودجه تشویق صادرات با تولید ناخالص داخلی سرانه بالاتر در همه کشورهای مورد بررسی مرتبط است. این نشان می دهد که با ترویج صادرات، EPA ها باعث رشد اقتصادی نیز می شوند. با این حال، همان مطالعه نشان داد که حداقل سرمایه برای واردات از چین که سیاست‌های مختلف ارتقای صادرات می‌تواند اثرات متفاوتی بر صادرات و تولید ناخالص داخلی سرانه داشته باشد. برای مثال، سیاستی مانند تطبیق کمک های بلاعوض، ممکن است از نظر افزایش صادرات موثر باشد، اما ممکن است در مورد افزایش تولید ناخالص داخلی سرانه سودمند نباشد.

آیا رشد صادرات می تواند به کاهش بیکاری کمک کند؟

اقتصاددانان تجارت مدت‌هاست که می‌دانند هیچ پاسخ مستقیمی برای این سؤال وجود ندارد که آیا رشد صادرات منجر به بیکاری کم یا زیاد می‌شود. البته با رشد صادرات، اشتغال در بنگاه هایی که بیشتر تولید و صادرات می کنند افزایش می یابد. این تقریباً مکانیکی است، زیرا تولید رشد می‌کند، اشتغال در آن شرکت‌ها افزایش می‌یابد. اما اینکه آیا کل اشتغال افزایش می یابد و بیکاری کاهش می یابد سؤال پیچیده تری است. پاسخ آن، اصولاً از زمان کار اصلی ریچارد برچر، اقتصاددان تجاری کانادایی در دهه 1970، مبهم باقی مانده است. برای اینکه بدانیم آیا رشد صادرات به کاهش بیکاری کمک می کند، باید تمام تعاملات اقتصادی شرکت ها و بخش ها در بازار کالا و کار را در نظر بگیریم.

یک مطالعه اخیر از دانشگاه ژنو و کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد (UNCTAD) نشان داد که کشورهایی که دارای مزیت نسبی در بخش‌هایی با بیکاری کم هستند، سطوح پایین‌تری از بیکاری کل دارند. از سوی دیگر، کشورهایی که دارای مزیت نسبی در بخش‌هایی با بیکاری بالا هستند، تمایل به سطوح بالاتری از بیکاری کل دارند. دلیلش هم ساده است. اگر مزیت نسبی یک کشور در بخش‌هایی باشد که اصطکاک بازار کار زیاد است، نیروی کار بیشتری جذب این بخش‌هایی می‌شود که بیکاری در آن‌ها زیاد است و از بخش‌هایی با بیکاری نسبتاً پایین خارج می‌شود. این امر منجر به افزایش بیکاری کل می شود. بنابراین، اینکه رشد صادرات منجر به افزایش یا کاهش بیکاری کل شود، عمیقاً به ساختار اقتصاد بستگی دارد.

آیا ترویج صادرات می تواند به کاهش بیکاری کمک کند؟

رابطه بین ارتقای صادرات و بیکاری موضوع مطالعه‌ای بود که اخیراً برای پروژه RESPECT Horizon 2020 انجام دادیم («RESPECT» مخفف تحقق قدرت نرم اروپا در همکاری و تجارت خارجی است). پیش از این اگر تأثیر رشد صادرات بر بیکاری مبهم باشد، تأثیر ارتقای صادرات نیز احتمالاً مبهم خواهد بود. مانند مطالعات قبلی، ما دریافتیم که کشورهای دارای مزیت نسبی در بخش‌هایی با اصطکاک بالا در بازار کار، تمایل به سطوح بالاتری از بیکاری دارند. با این حال، هنگامی که این مورد محاسبه شد، متوجه شدیم که افزایش بودجه تشویق صادرات با کاهش بیکاری مرتبط است. به عبارت دیگر، ترویج صادرات در واقع به کاهش بیکاری کمک کرد.

جالب‌تر اینکه، نوع بخش‌هایی که توسط تلاش‌های ارتقای EPA مورد هدف قرار می‌گیرند، اهمیت داشتند. بیکاری کل در کشورهایی که EPA ها بیشتر بودجه خود را به بخش هایی با مزیت نسبی بیشتر اختصاص می دادند کمتر بود. اگر EPA ها بیشتر از بودجه خود را صرف بخش هایی با اصطکاک بالا در بازار کار کنند، بیکاری کل افزایش می یابد. بنابراین، بیکاری می تواند افزایش یا کاهش یابد، بستگی دارد

آژانس های ترویج صادرات دولتی که به طور مستقیم از شرکت های صادرکننده حمایت می کنند، در بسیاری از کشورهای جهان مورد استفاده قرار می گیرند. این ستون ادبیاتی را بررسی می‌کند که اثرات سیاست‌های ترویج صادرات را با استفاده از داده‌های مشاهده‌ای در سطح شرکت بررسی می‌کند. در حالی که مطالعات تجربی به طور کلی تأثیر مثبت چنین اقداماتی را پیدا می کنند، بسیاری از آنها تفاوت هایی را در الگوی اثرات بسته به ویژگی های شرکت نشان می دهند. این نظرسنجی همچنین نشان می‌دهد که خدمات همراه با ترکیب انواع مختلف پشتیبانی - و اقدامات مستقیم‌تر، مانند کمک به شرکت‌ها در یافتن توزیع‌کنندگان - مؤثرتر هستند.